Θόδωρος, γλύπτης

ΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ ΡΥΘΜΟΙ ΖΩΗΣ

Οι πρωτοβουλίες του Συλλόγου Φίλων Αλεξάνδρου «Φηγός» με εκδηλώσεις, που αναδεικνύουν τον γνήσιο προβληματισμό, όπως το Τριήμερο Γνώσης και Διαλόγου για το Δημόσιο χώρο στη Λευκάδα, αποτελούν «οάσεις» σε ένα πολιτισμικό τοπίο που έχει ερημοποιηθεί από την ανισόρροπη και βάρβαρη εκμετάλλευση των παραγωγικών πηγών, καθώς οι πολιτικοοικονομικές δομές της χώρας έχουν αποξεράνει τις δημιουργικές δυνάμεις.

Αν αναζητήσουμε το νόημα του δρόμου στην εξέλιξη των κοινωνιών, από καταβολής ανθρωπότητας, θα διαπιστώσουμε πρώτα πως οι «δρόμοι» υπάρχουν ή διαμορφώνονται για να καλύπτουν ανάγκες μετακίνησης/μεταφοράς, στο χώρο και στο χρόνο, ανθρώπων, αντικειμένων, πληροφοριών.

Αν συγκρίνουμε την έννοια «δρόμος», ξεκινώντας από το μονοπάτι του πρωτόγονου ανθρώπου συλλέκτη/κυνηγού, περνώντας μετά από τους δρόμους του αγρότη/καλλιεργητή, που οργάνωσε τους πρώτους οικισμούς, οι οποίοι μετεξελίχτηκαν σε πόλεις/κράτη, φτάνοντας μέχρι τη βιομηχανική επανάσταση, βλέπουμε πως οι ρυθμοί ζωής της κοινότητας/κοινωνίας εξελίσσονται ομαλά.

Από τη βιομηχανική επανάσταση και μετά αλλάζει ραγδαία το νόημα του δρόμου, αλλάζει και η ποιοτική διαφορά στους ρυθμούς της ζωής.

Σήμερα, μέσα στη συνεχώς αυξανόμενη επιτάχυνση των μέσων συγκοινωνίας/επικοινωνίας, που άλλαξαν όλες τις αντιληπτικές δομές του χώρου/χρόνου σε ό τι αφορά στη μετακίνηση/μεταφορά ανθρώπων, αντικειμένων, πληροφοριών, οι «άυλοι δρόμοι» και τα δίκτυα διατρέχουν τον πλανήτη, καθορίζοντας το νόημα και τους ρυθμούς της τρέχουσας ζωής… αλλάζοντας ριζικά τη σχέση μας με το φυσικό και τοπικό περιβάλλον.

Ένας τέτοιος προβληματισμός για να μην είναι εκτός τόπου και χρόνου, σε κάποιο ρομαντικό σύννεφο μιας θερινής συζήτησης, θα πρέπει να συνυπολογίσει και τους ρυθμούς ζωής που κυκλοφορούν στους διάφορους «δρόμους», υλικούς ή άυλους … αναζητώντας τη νέα αρμονική σχέση Ανθρώπου και Φυσικού περιβάλλοντος.

Ιούνιος 2011